Agnes en ik kennen elkaar uit de Witte Aap. Café de Witte Aap was in 2007 hot. Het was de tijd van de illegale feestjes van Aziz en Manuela. Aziz was toen de gedoodverfde opvolger van party-goeroe Ted. Manuela was chefkok bij Toko 94. Alle leuke feestjes vonden binnen plaats. Op de Witte de With was nog geen terrastafeltje te bekennen.
Net zo spannend was het ‘Wohnzimmer‘ concept van Martin Roedolf. In lege ruimtes werden kamertjes ingericht met ouwe meuk uit vervlogen tijden. Agnes hielp eens bij zo’n feestje en ik ging mee. Af en toe verstopte ze zich achter een staande schemerlamp. Ze speelde ‘hard to get’. En met succes. Een paar jaar later startten we samen ‘Anno 1867’, onze B&B aan de Eendrachtsweg.
Anno 1867 was eigenlijk één grote 19e-eeuwse Wohnzimmer. Een heerlijk huis met een ouwe ziel. Maar aan alles komt een end. Het afscheid nemen was niet gemakkelijk. Gelukkig is het oude huis in goede handen. Ebru laat er geen gras over groeien. Ze verbouwt overtuigend en met liefde.
In Ponti hebben we de Wohnzimmer weer opgebouwd. Tante Bets hangt nu bij het zwembad. Nog nooit heeft ze zo mooi gehangen. Het is haar gegund. Generaties lang lag ze op stoffige zolders. Ze was vergeten. Nu straalt ze weer. Ze geniet zichtbaar van dit uitzicht.
Deze week hebben we André en Zed op bezoek, broer en neefje van Agnes. André komt ons helpen met behangen. Een klusje dat ik niet samen met Agnes doe. Daar heb ik een goede reden voor. Mochten we het wel samen doen, dan is de kans groot dat één van ons achter het behang wordt geplakt. En ik zou de ‘Lul de Behanger’ zijn. Italianen kunnen en willen niet behangen. Ik ook niet. Agnes en André samen wel. Dank je wel André!
Ponti 1867 