‘Ik ben Mauro, Mauro met de zes dochters’. We schudden hem hartelijk de hand. Hij zit er ook mee. Telkens ontsnappen zijn koeien weer. Mauro laat zijn koeien buiten grazen. Dat is op zich al bijzonder. De meeste Italianen nemen de moeite niet. Koeien blijven hier op stal. Met goed hekwerk hebben ze dan ook weinig ervaring. Een lullig touw gespannen op paaltjes moet ze in het gareel houden. Er was al snel een slim stiertje die dat door had. Eerst ging hij nog alleen op pad. Nu volgt de hele kudde, een heerlijke bonte verzameling van kalveren, vaarzen, pinken en koeien.
Buren bellen bezorgd op. Ze vrezen voor hun druiven, appelen en peren. Het laag hangend fruit is een makkelijke prooi voor Mauro’s kudde. Als de kudde zich te goed doet aan de maïs, zien we opeens een hoop leuke jonge meiden in het veld. Samen met de boerin roepen zij de kudde tot de orde. Er komt geen boerenknecht aan te pas! De zes dochters variërend van 10 tot 18 jaar, hebben voldoende power om het koevolk herwaarts te wijzen. De rust is weder gekeerd op het land. Maar niet voor lang.
Als ik een grote vlaai ontwaar op het terras aan ons zwembad begin ik me ook zorgen te maken. Het doet me denken aan de kinderklassieker ‘De koe die in het water viel’. In mijn jeugd stukgelezen en daarna nog 20 jaar aan toeristen verkocht bij Victoria Gifts, mijn voormalige souvenirhandel in 020. De maker van deze vlaai komt echter niet in Gouda aan. Hier is ’t meestal geen happy end…
We zijn verheugd als Mauro komt kennismaken. Met buren en boeren wil je graag in vrede leven. Het is goed te zien dat hij net zo bezorgd is als wij. Mauro lijkt op Jan Wolkers, maar dan nog een kop groter. Hij had ook een verward schrijver kunnen zijn. Zijn openingszin heeft inderdaad iets dichterlijks: ‘Ik ben Mauro, Mauro met de zes dochters’.
Als wij de foto’s van de avontuurlijke koe laten zien, zijn de dochters er als de kippen bij. Ze willen allemaal een kopie op hun iphone. We wisselen onze nummers uit voor whatsapp. Inmiddels staan de koeien op een goed omgrensd veld, dankzij de ragazze. De ooit zo gewenste boerenzoon wordt volgens mij niet meer gemist.
Ponti 1867 