‘C’est un caprice des dieux!’. Een groter compliment kon mijn vriend Titus niet maken. Het betekent zoiets als een mirakel van de Goden. We hadden net de Cuvée les Equinces 2015 van Pierre Berlancourt geopend, een witte bourgogne. Titus had gelijk, zo’n goddelijke wijn hadden we nog nooit geproeft, verrukkelijk!!
Samen met zijn zoon Adrien, runt Pierre een microscopisch klein wijngoedje in Meursault. Het is nog geeneens één hectare. Zijn wijnen mogen slechts ‘Bourgogne’ heten. De percelen liggen namelijk net buiten de chique appellations van Puligny Montrachet en Meursault.
Eén keer per jaar maken we vanuit Italië een stop in Meursault. Dan mag ik mijn gereserveerde hoeveelheid flessen ophalen. Nu is dat 2016, want alle wijn blijft minimaal twee winters op vat. Pierre en Adrien hebben lak aan het appelation-systeem. Elk jaar bewijzen ze weer dat ze van druiven van ‘bescheiden’ komaf met noeste arbeid, hele grote wijnen kunnen maken. Veel beter dan de meeste bourgognes met voorname etiketten en stratosferische prijzen.
‘Italië is groot in rode wijn, wij maken de beste witte wijn’, legt Pierre mij uit. Ik kan het alleen maar beamen. Als dank voor mijn jaarlijkse toelage heb ik een paar flessen rood uit Italië meegenomen. Ook van een man die pas op latere leeftijd serieus wijn is gaan maken; Lodovico Isobella della Croce was eerst topadvocaat in Milaan. Pierre was decennia lang sommelier in Parijs. Zij tonen aan dat je nooit te oud bent om wijn te maken.
Dus waarom ook niet in Ponti? Nu staat er tarwe of maïs op ons land. Die wuivende tarwe is best mooi, maar die maïs is niks an. Pierre adviseert wit; ‘Dat is makkelijker dan rood, eventueel kun je Merlot proberen’. Agnes wil wit. Ik wil rood, het liefst Albarossa, een kruising tussen de ‘mannelijke’ Nebbiolo en ‘vrouwelijke’ Barbera.
Of je wijn kunt verbouwen, hangt af van de ligging en de terra. Eén ding is zeker, vroeger werd er wel wijn gemaakt. De ‘botti’ (vaten) in onze kelder en de pers in de tuin getuigen daarvan. Maar dat was bocht. Zure Barbera die uitsluitend de oude generatie nog aan kan. Maar, zou het ooit mogelijk zijn zoiets moois, als van Pierre te maken? Binnenkort komt Luca van Isolabella della Croce ons land inspecteren. We wachten in spanning af.
P.S. We zijn weer in Rotterdam, heb je zin in een proeverijtje van de wijnen van Pierre? Je bent welkom!
Ponti 1867 